spl
Aktywny u¿ytkownik
Wiadomo¶ci: 127
|
 |
« : Styczeñ 15, 2011, 17:14:24 » |
|
Wymogiem beatyfikacji jest zgodnie z przepisami ko¶cielnymi uznanie cudu za wstawiennictwem kandydata na o³tarze. Za cud uwa¿a siê przypadek wyzdrowienia niewyt³umaczalnego z medycznego punktu widzenia.
Cud nie jest wymagany w przypadku wynoszonych na o³tarze mêczenników za wiarê.
Wed³ug procedur dotycz±cych procesu beatyfikacyjnego cud musi nast±piæ po ¶mierci kandydata na o³tarze, a jest on interpretowany jako wynik ¿arliwej modlitwy do niego.
REKLAMA Czytaj dalej
Przepisy stanowi±, ¿e sprawa cudu jest przedmiotem osobnego postêpowania kanonicznego. Najpierw prowadzone jest ono w diecezji, w której do niego dosz³o.
Przypadek, po otrzymaniu przez stronê ko¶cieln± sygna³u o domniemanym uzdrowieniu, analizuj± na samym pocz±tku lekarze. Nastêpnie jest on badany przez powo³any w tym celu trybuna³ diecezjalny. Kiedy zakoñczy on pracê, dokumentacjê przekazuje siê do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Watykanie, gdzie podlega on analizie trzech kolejnych gremiów, które wypowiadaj± siê na jego temat w g³osowaniu.
Na pierwszym etapie postêpowania w kongregacji dokumentacja medyczna trafia do wspó³pracuj±cych z ni± lekarzy. Przedk³adaj± oni ekspertyzy, w których zajmuj± stanowisko wobec opisanego przypadku.
Po zebraniu tych opinii zwo³uje siê posiedzenie komisji lekarskiej. Obecnie na jej czele stoi osobisty lekarz papie¿a, kardiolog Patrizio Polisca. W g³osowaniu komisja lekarska wypowiada siê, czy zaaprobowaæ cud. Gdy g³osowanie koñczy siê pozytywnym wynikiem, materia³y ocenia, tak¿e w g³osowaniu, komisja teologów.
Ostatnim etapem prac jest g³osowanie komisji kardyna³ów i biskupów z kongregacji, którzy decyduj±, czy nale¿y uznaæ cud. Po pomy¶lnym g³osowaniu przygotowywany jest dekret, który przedstawia siê papie¿owi. To on wyra¿a zgodê na jego promulgacjê, czyli og³oszenie.
Do beatyfikacji Jana Paw³a II wybrano bardzo trudny, jak siê podkre¶la, przypadek niewyt³umaczalnego z medycznego punktu widzenia ca³kowitego, nag³ego ust±pienia objawów zaawansowanej choroby Parkinsona u francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre. Dwa miesi±ce po ¶mierci papie¿a, w czerwcu 2005 roku modli³a siê ona do niego z ca³± sw± wspólnot± zakonn±. Kiedy obudzi³a siê pewnego ranka, nie mia³a ju¿ ¿adnych objawów. Od tamtej pory, jak przyzna³a w wywiadzie dla telewizji RAI, nie bierze ¿adnych leków i jest ca³kowicie zdrowa.
Pocz±tkowo sprawa ta budzi³a w±tpliwo¶ci medyczne, czy w tym przypadku nie by³ to tzw. zespó³ parkinsonowski, który mo¿e ust±piæ sam. Lekarze przyznali jednak ostatecznie, ¿e nie wiedz±, jak wyt³umaczyæ to, co siê sta³o. To w³a¶nie jest istot± dochodzenia w sprawie cudu.
(msz)
|
